امیر عباس کچیلک سید محمد حسین طباطبایی

در سالهای اخیر قدرت فضای مجازی بسیاری از باورها و ارزشهای مردم ایران را استحاله کرده و یا با خطرهای جدی مواجه ساخته است، که در صورت عدم اتخاذ تدابیر ویژه تخریب بسیاری از ساختارهای فرهنگی دور از انتظار نیست.

سالهای نه چندان دور پدرها و مادرها آرزو می کردند که فرزندانشان حافظ کل قرآن شوند و یا در یکی از رشته های علمی به عنوان نخبه بدرخشند و برای کشورشان افتخار بیافرینند.

سید محمدحسین طباطبایی را همگان به یاد دارند، کودک نابغه خردسالی که با وجود سن کم حافظ کل قرآن کریم بود و با صورت و صوت زیبا همگان را مجذوب نبوغ خود میکرد.

ظهور این نابغه خردسال فصل جدیدی را در عرصه فعالیت های قرآنی کشور آغاز کرد و موجی از عشق و علاقه خانواده های ایرانی را به آموزش قرآن برای فرزندانشان در سنین خردسالی به وجود آورد.

طباطبایی به یک نوستالژی برای مردم ایران تبدیل شد که با وجود گذشت سالها از اوایل دهه هفتاد همچنان مردم از روزهای درخشش او با نیکی یاد می کنند.

این نابغه قرآنی سالهای بسیاری به عنوان یک الگو از جانب پدرها و مادرها به فرزندان معرفی می شد تا فرزندانشان در فضایی دینی و قرآنی تربیت شوند و بسیاری از والدین آرزو داشتند که فرزندانشان همچون سید محمد حسین طباطبایی بدرخشند و پرچم دار قرآن باشند.

اما در سالهای اخیر با ظهور شبکه های اجتماعی و عدم استفاده صحیح از آنها از سوی کاربران ایرانی هر چند وقت یکبار شاهد پدیده هایی هستیم که نه تنها با فرهنگ ایرانی و اسلامی همخوانی ندارند بلکه در تضاد با آن هستند.

کمتر کسی است که کلیپ آن کودک خردسال که به "امیر عباس کچیلک" معروف شده بود را ندیده باشد، کلیپی کوتاه و با طنز مایه از یک کودک که در رابطه با غذایی به نام کچیلک صحبت می کند، در  کلیپ مذکور نه تنها نبوغی در این کودک مشاهده نمیشود بلکه صرفا به عنوان یک مفهوم طنز در بین مردم دست به دست می شود.

کلیپ چند دقیقه‌ای که صرفا یک سوال و جواب با امیرعباس است اما شیرینی زبان و بیان و لهجه او در کنار سادگی کودکی‌اش و چهره معصومش که نمک خاصی هم دارد، او را به شخصیت محبوب و پدیده فضای مجازی و به قول ادبیات این فضا به شاخ اینستاگرامی بدل کرد.

البته طنز پردازی و نگاه طنز به سوژه های روز هیچ ایرادی ندارد و قطعا در افزایش روحیه نشاط اجتماعی تاثیرگذار است، اما لازم است علمای اندیشه در باب اینکه چرا ما از پرورش و ستایش نخبگانی مانند سید محمد حسین طباطبایی به ستایش و تحسین کودکانی مانند امیرعباس کچیلک رسیده ایم و از آنها ستارگانی مجازی ساخته ایم، تحقیق و تفحص کنند؟