وقتی اسرائیل به دو فوتبالیست ایرانی آفرین می گوید/برگی سیاه که در تاریخ فوتبال ایران به ثبت رسید

پس از انقلاب 57 تحولات بسیار گسترده ای در حوزه های مختلف جمهوری اسلامی ایران اتفاق افتاد که یکی از این تحولات در حوزه سیاست خارجه بود. سیاست خارجه ایران اسلامی پس از انقلاب بر مبنای عدم امتیاز دهی به ابرقدرتها و حمایت از مظلومان و آزادی خواهان جهان بود.

جمهوری اسلامی در آرمانشهر خود تمامی مردم مسلمان جهان را بر مبنای آیات قرآنی یک امت واحده می داند به همین جهت متجاوزین به خاک کشور فلسطین را به رسمیت نمی شناسد و هیچگاه اسرائیل  را عنوان یک کشور قبول نکرده است.

بر مبنای همین استدلال نه تنها رژیم صهیونیستی در معادلات سیاسی و روابط بین المللی جمهوری اسلامی هیچگونه جایگاهی ندارد، بلکه در دیدارهای ورزشی نیز ورزشکاران جمهوری اسلامی در مقابل ورزشکاران اسرائیلی حاضر نمی شوند.

مقایسه پاسخ های مقامات سه کشور به تحریم های آمریکا/پتک اتمی کره شمالی، اخراج دیپلماتهای آمریکایی از روسیه در مقابل پاسخ غیر شفاف دولت ایران

مقایسه پاسخ های مقامات سه کشور ایران، روسیه و کره شمالی به تحریم های ایالات متحده آمریکا بیانگر این است که جمهوری اسلامی برای مقابله با این تحریمهای خصمانه باید برای آمریکا هزینه بتراشد.

برجام بزرگترین برنامه و دستاورد دولت یازدهم بود که اکنون با شکستی شدید مواجه شده است و دقیقا در زمانی که بسیاری از مردم به دلیل وعده های دولت انتظار داشتند برجام گره گشای مشکلات اقتصادی آنها باشد و تمامی تحریم های اقتصادی برداشته شود، تحریم های جدیدی علیه ایران به تصویب رسید.

با وجود اینکه بسیاری از مقامات دولتی و همچنین دیپلماتهای ایرانی اعلام کرده بودند که در صورت نقض برجام از سوی ایالات متحده پاسخی جدی و قاطعانه به آنها خواهیم داد در چند ماه گذشته عملا خبری از اقدامات دولت در پاسخ به تحرکات مغرضانه ایالات متحده نبود.

یورو نیوز در اخبار خود آورده است که مجلس نمایندگان آمریکا به تازگی  با ۴۱۹ رای موافق در مقابل ۳ رای مخالف طرح تحریم علیه ایران، روسیه و کره شمالی را تصویب کرد.

سیگنالهای تلویزیونی کشورهای همسایه در گیرنده های شهروندان گیلانی/مقابله با تهدیدات فرهنگی و سیگنالهای مزاحم نیازمند اقداماتی جدی است

چند سالی از راه اندازی شبکه پخش کانال های دیجیتال در کشور میگذرد.هر چند که این سیستم بسیار دیر وارد ایران شد،اما از همان بدو ورود در منازل بسیاری از ایرانیان جای باز کرد و تعداد شبکه های تلویزیونی قابل دریافت در تهران و دیگر استان ها به ناگاه با افزایش چشمگیر 20 تا 23 عددی روبرو شدند.

پس از آن تولید کنندگان تلویزیون که تا به حال از گیرنده های دیجیتالی درون تلویزیون های بازار ایران استفاده نمیکردند، به سرعت محصولات خود را مجهز به گیرنده های مخصوص (تیونر دیجیتال) کرده و حتی بسیاری از برندها تولیدات متنوعی شامل ستاپ باکس ها و گیرنده های دیجیتالی را وارد بازار کردند.

بسیاری از مردم شهرهای ساحلی و مرزی کشور در استان گیلان به یاد دارند زمانی که گیرنده ها و فرستنده های تلویزیون در ایران آنالوگ بودند چگونه تصاویر تلویزیونهای کشورهای همسایه نیز در کنار کانالهای تلویزیونی ایران قرار می گرفت. بسیاری فکر می کردند که با رشد فرستنده های دیجیتالی در ایران دیگر خبری از این سیگنالهای اتفاقی نباشد.

نقد و بررسی فیلم مادر قلب اتمی/ پرسشهایی بی پاسخ از خط قرمزها با چاشنی اجتماع نقیضین

"مادرِ قلب اتمی" اثری به کارگردانی علی احمد زاده است که پس از سه سال توقیف به اکران رسید. احمد زاده که سبکی ساختارشکنانه را در فیلمهای خود دنبال می کند، فیلم توقیفی دیگری را نیز با عنوان "مهمونی کامی" در پرونده خود دارد که در یک حرکت عجیب، تصمیم به انتشار آنلاین آن فیلم گرفت و عنوان کرد که از تلاشش برای اخذ مجوز خسته شده و قصد دارد این فیلم را بطور مستقیم به مخاطبین ارائه نماید و هزینه اش هم مهم نیست.

"پرزیدنت آکتور سینما" کتاب مصور تاریخ است/ با ماشین زمان به سی سال قبل بروید

مستند پرزیدنت آکتور سینما یک حافظه تاریخی به مخاطبان خود با هر قشر و سلیقه ای هدیه می دهد و آنان را همچون ماشینی زمان به سی سال قبل باز می گرداند.

مستند "پرزیدنت آکتور سینما" به کارگردانی محمد بورونی  روایت گر تلاش های میخائیل گورباچف، آخرین رهبر اتحاد جماهیر شوروی، در جهت ایجاد رفاه برای مردم شوروی است. گورباچف معتقد بود تا زمانی که تنش های شوروی با کشورهای غربی و به خصوص آمریکا ادامه داشته باشد، رسیدن به یک اقتصاد موفق ناممکن است، به همین دلیل اولویت عالی خود را تنش زدایی و برقراری رابطه و مذاکره با آمریکایی ها قرار داد.

مستند مذکور از جمله معدود مستندهای سیاسی است که سعی می کند بدون جهت گیری و قضاوت تصمیم گیری و نتیجه گیری را بر عهده مخاطب بگذارد اما به شیوه ای بسیار هوشمندانه تصاویری را از زمان مدیریت گورباچوف در شوروی به نمایش می گذارد.